Serengeti, seks i słoń w toalecie

Podczas pandemii nie mam planów podróżniczych. Jak żyć? Można jednak sięgnąć pamięcią do ostatnich podróży i przywołać miłe chwile, co właśnie robię.

Wiele krajów zamknęło granice, ale są jeszcze wyjątki, państwa otwarte, niewymagające kwarantanny i zaświadczeń o testach. Jednym z nich jest Tanzania i tam wciąż jeżdżą grupy turystów z naszego biura.

Tanzania, nie tylko Serengeti

Dzisiaj policzyłem ile razy byłem w tym pięknym miejscu. Wyszło mi aż jedenaście. Tak wiele razy nie byłem w żadnym innym dalekim kraju. I ciągle mi mało.

Tanzania – prawie milion kilometrów kwadratowych wspaniałej sawanny z mnogością dzikich zwierząt, wielkich jezior, ciekawych plemion, najwyższej góry Afryki i turystycznego już Zanzibaru. Ale moje podróże wyszły poza wspaniały Park Narodowy Serengeti, Krater Ngorongoro i Kilimandżaro.

Płynąłem promem przez Jezioro Wiktorii, przeglądałem się w lustrze Jeziora Tanganika, podróżowałem pamiętającym czasy kolonialne pociągiem i próbowałem nadążyć za myśliwymi plemienia Hadzabe, gdy ci polowali. Polowali, by przeżyć, a nie dla niezrozumiałej dla mnie przyjemności zabijania zwierząt.

Zabiorę was w podróż po tym pięknym kraju. Moja pierwsza wyprawa do Tanzanii prowadziła z kenijskiej stolicy, Nairobi. Właśnie tam najlepiej przylecieć, gdyż bilety do Nairobi są zwykle najtańsze. Poza tym do Parku Narodowego Serengeti i Ngorongoro jest wtedy  bliżej niż z Zanzibaru lub Dar es Salaam. Jeśli ktoś nie ma ochoty jechać z Kenii, można przylecieć wprost na międzynarodowe lotnisko Kilimanjaro Airport i jesteśmy od razu na miejscu. Tak wygląda Kilimandżaro przed lądowaniem na tym lotnisku, zdjęcie zrobiłem z pokładu Qatar Airways. A przy okazji, jeśli chcecie wyjść na tę górę, to tutaj  opowiedziałem jak to zrobić, zajrzyjcie.

Park Narodowy Serengeti

Zacznijmy zatem od Serengeti i Ngorongoro. Śmiało mogę powiedzieć, że w żadnym innym miejscu na świecie nie zobaczycie na raz tylu dzikich ssaków, tak niesamowitej scenerii, przestrzeni. Znaczne położenie nad poziom morza sprawia, że panuje tu przyjemna, umiarkowana temperatura. Taki klimat wiecznej wiosny, który w południe przechodzi w nasze lato. I ten ogrom – powierzchnia Parku Narodowego Serengeti i sąsiednich obszarów chronionych to więcej niż cała Słowenia. Cały kraj dla dzikich zwierząt, niewyobrażalne!

Jeżeli pojedziecie w ten rejon Tanzanii, zadbajcie, by spędzić na samym safari przynajmniej cztery do pięciu dni. Trzeba dać sobie czas, by spokojnie oddać się obserwacji przyrody i zobaczyć najważniejsze gatunki zwierząt, a także ciekawe sytuacje.

Musicie zobaczyć wielkie stada antylop gnu i towarzyszące im zebry, ale tu trzeba dobrze wybrać rejon dostosowany do pory roku. Stado, które widzicie na zdjęciu (widać jedno z naszych aut „przedzierające” się przez zwierzęta) liczyło wg opinii naszego kierowcy ponad sto tysięcy osobników. Jechaliśmy przez stado ponad godzinę!

Safari i zwierzęcy seks

Safari to czyhanie na ciekawe sytuacje. Czasem jest to polowanie, w tym przypadku kibicujemy ofierze, by uciekła, choć drapieżnik musi coś zjeść, by żyć. Gdy to się jej nie udaje, widok często przyjemny już nie jest. Nie zapomnę szakali czekających na urodzenie małego gnu, jego przykry koniec i beznadziejnych prób matki o jego ocalenie.

Innym razem możemy zobaczyć zwierzęcy seks, że tak to określę. Dla nas określenie „zwierzęcy seks” ma raczej pozytywne skojarzenie, nazywamy tak go czasem, gdy jest dziki, ale udany i może nawet długi. W Afryce widywałem kopulacje słoni, lwów i innych zwierząt. Zawsze były to akty krótkie, nawet bardzo krótkie i taki seks między ludźmi paradoksalnie nie określilibyśmy mianem „zwierzęcego”. Zobaczcie jakie zdjęcie zrobiłem bezwstydnym zebrom:

Dużo emocji wyzwala poszukiwanie dzikich kotów. W Serengeti za każdym razem znajdowaliśmy lwy, choć o samca trudniej, niż o samice.

Radzę wam cierpliwie obserwować zwierzęta, nie śpieszyć się, czytać sawannę, niczym książkę. Gdy zobaczycie lwa i jego samicę wylegujących się koło siebie, jest niemal pewne, że wkrótce będziecie mogli podglądnąć parę w intymnej sytuacji. Lwom jest to zupełnie obojętne, czy na nie patrzymy, a my mamy wiele frajdy z tego podglądania.

Pamiętam sytuację, gdy kiedyś czekaliśmy przy takiej odpoczywającej podczas godów parze już prawie pół godziny. Inni już chcieli jechać, brakowało im cierpliwości, ale wraz z Teresą, znakomitym kompanem (brak mi rodzaju żeńskiego) podróży, postanowiliśmy czekać. Wiedziałem, że lwy robią „to” bardzo często — można pozazdrościć. I rzeczywiście, nagle lew wstał, mruknął, dopadł samicę i dosłownie po kilku sekundach było już po wszystkim. Lwy robią to często, ale krótko. Samice nie okazują niezadowolenia z tego powodu. Ja nawet nie zdążyłem zrobić zdjęcia, ale Teresie udało się znakomicie.

Pewnego razu w Serengeti sfotografowaliśmy lwy na drzewie. Zaprzeczyło to informacjom przedstawianym w pewnym brytyjskim filmie dokumentalnym, że w Serengeti lwy na drzewa nie wchodzą. Trzeba też skorygować przewodniki, które powtarzają tę tezę, zobaczcie sami:

Trudniej spotkać gepardy, ale też w końcu zawsze je zobaczyliśmy.

Natomiast lamparta miałem okazję spotkać o wiele mniej razy (poniżej), a małego serwala tylko jeden, jedyny raz i nie zdążyłem nawet zrobić zdjęcia.

Słoni, żyraf, antylop, zebr, zobaczycie mnóstwo. Być może przydarzy wam się, niestety wymierający, czarny nosorożec. Park Serengeti przywodził mi zawsze na myśl biblijny, przedpotopowy świat.

Słoń w WC

Na naszych wyprawach dużo się działo, a sytuacje były do siebie niepodobne. Kiedyś, gdy wróciliśmy do obozowiska, przy namiotach stał potężny, samotny samiec  słonia. Z takim jak wiadomo lepiej nie zadzierać i czekaliśmy cierpliwie, aż pójdzie swoją drogą. Gdy przyjechaliśmy następnego dnia, słoń pojawił się znowu, tym razem przy męskiej łazience. Wkrótce przeszedł do damskiej, a nasza  koleżanka wychodziła z budynku nieświadoma sytuacji. Gdybyście widzieli jej reakcję i słyszeli jej odgłos na widok olbrzyma przed drzwiami. Do słonia w końcu przyzwyczailiśmy się, choć trzymaliśmy się od niego z daleka. Otrzymał nawet swoje imię – Bucuś. Oto zdjęcie Bucusia przed toaletą męską i damską:

Jak napiszę, że słonie kilkukrotnie goniły nasz samochód, a raz nosorożec, to i tak nie uwierzycie i będziecie uważać mnie za konfabulatora. Mam jednak świadków, przyjaciół biura, z którymi dzieliłem radości i trudy wielu podróży. Potwierdziliby każde moje słowo. Jednak w przypadku Parku Narodowego Serengeti i tak nie da się wyrazić słowami, co tam widziałem, czułem i przeżyłem. Jeszcze kiedyś tam wrócę.